Sene 1968, Ulubey Ortaokulu 1-B öğrencisi olan Halis ARSLAN, parmağını kaldırıp Fransızca öğretmeni genç bayana “Hocam, Fransız okullarında da Türkçe dili okutuluyor değil mi?” diye soruyor, ve ağzının payını alıyor. Paris’te Fransızca dil eğitimi almış, derste mini etek giyen genç öğretmen “Türkiye kaç paralık ülke ki dili okutulsun. Fransa’da Türkiye’yi sorduğunuzda çoğu kimse nerede olduğunu bile bilmiyor”...
“Ama hocam, bize ilkokulda Türklerin ve Türkiye’nin çok büyük olduğunu öğrettiler.” Demeye çalışıyorsunuz; “Otur yerine!” uyarısıyla Türkçe’nin başka ülkelerde okutulduğu ve bize hayran oldukları hayalleriniz bitiveriyor. Ondan sonra Fransızcayı hiç sevmedim…
3 Orta, 3 Lise, 4 Üniversite toplam 10 yıl Fransızca okuttular; 1996’da Paris’e gidiyorduk. Arabayı ben kullanıyordum. Girişte bir bayan anket yapıyor. Bana fransızca sorduklarından ne bir şey anladım, ne de bir cümle cevap verebildim. Her sevgi emek istermiş, sevmediyseniz hiçbir iş olmuyor.
Avrupa’da 2 milyon Türk vatandaşı var. 1960’lı yılların başından itibaren işçi olarak gitti çoğu. Verebilecekleri hiçbir şeyleri yoktu Avrupalıya... Ne dillerini öğretebildiler, ne de dinlerini anlatabildiler. Kendileri yarım yamalak koruyabildiler. Heyhâd çocukları ve torunları Türklüklerini, dillerini ve dinlerini unutup avrupaya asimile oldular.
Afyonkarahisar’da 9.Türkçe Olimpiyatlarını canlı izlerken Bosna’dan Çin Seddi’ne kadar 3 kıtaya 600 yıl hakim olmuş Osmanlı’nın hayali düştü gönlüme… 130 ülkeden gelen ve TÜRKÇE ŞİİRLER, ŞARKILAR, TÜRKÜLER, SKEÇLER, ve TÜRK HALK OYUNLARI ile gözümüzde ve gönlümüzde çiçekler açtıran öğrenciler sayesinde ülkemiz dünyada tanındı. Onlar sayesinde doktorlarımız Afrika’ya tedavi için, iş adamlarımız okul, hastane, işyeri ve yardım için gidiyorlar. Devletlerin büyük paralar ve binbir emek harcayıp, bir arpa boyu yol almadıkları ülkemizin tanıtımını en yüksek düzeyde yapıyorlar.
Yurt dışına her çıkışımızda artık nereye gidersek gidelim, BİZİM dediğimiz bir okulumuz var orada.
Bu okulları çok takdir etmişimdir. Göğsüm kabarmış, gözlerim dolu dolu olmuştur.
Dünyanın her yerinde Türk Okulu….
Hayal etmek bile zor… Üstelik sonuç alınıyor…
Roma’yı gezerken bütün kiliseleri gezdirirler, Vatikan’a götürürler.. Turist kaynıyor her taraf… Roma’ya büyük bir cami yapıldığını duymuştum. Otobüsümüzdeki rehberlere bizi oraya götürmelerini söyledim. İstanbul’a telefon ettiler izin aldılar, programda cami ziyareti yokmuş. Neyse, bir otobüs gittik. Cami kapalı!. Gelen giden yokmuş. Birkaç kişi vardı orada görevli; “Sadece ramazanda açılıyor” dediler. İşte Roma camii!... Ama sonuç yok!...
1999 Haziran ayında Tataristan’ın başkenti KAZAN’da 3 tane Türk okulunu ziyaret etmiştim. Ekonomi Lisesi, Erkek Lisesi ve Kız Lisesi. Kominizmin bitirdiği, hemen hiçbir şeyin bulunmadığı, Rus hakimiyetindeki bu yerde mükemmel üç tane okul… Hani derler ya fevkaladenin fevkinde!... Hizmet üstü bir fedakârlık, ve bizim gibi gezmeye gelenlere olağanüstü bir misafirperverlik.
Gel de Necip Fazıl’ı anma;
SURDA BİR GEDİK AÇSAK MUKADDES Mİ MUKADDES
EY KAHPE RÜZGÂR, ARTIK NE YANDAN ESERSEN ES!..
Bugün Afrika’da, Asya’da, Arap dünyasındaki devlet adamları diktatörler, siyasiler hep ABD, İngiltere, Fransa ve Almanya gibi ülkelerde veya o ülkelerdeki kolejlerinde, üniversitelerinde eğitim görmüş ve ONLAR GİBİ DÜŞÜNEN insanlardır. Şöyle bir gözden geçiriverin şu anda İŞ BAŞINDA OLAN LİDERLERİ… anlayacaksınız….
Ne yazık ki biz ülke insanı olarak bu BAŞARININ FARKINDA bile değiliz. Belki anlamakta bile zorlanıyoruz.
Sibirya’da -60, Afrika’da +60 derece hava şartlarında hizmet veren bu gönül erlerini ve bu hayalin gerçeğe dönüşmesinin fikir mimarı Fethullah Gülen hocamı büyük bir hürmetle selamlıyorum.
Aç kapıyı haber ver ötenin ötesinden / Dudaklarda şarkılar kurtuluş bestesinden
Biz geldik, bilen bilsin gönül gönül girilsin / İnsanlar devşirilsin sonsuzluk destesinden .
Selam ve dua ile…
28 Haziran 2011