BİR KADININ KOYNUNDA TERLEMEYEN ADAMIN FETVASINA İTİBAR EDİLMEZ!

Bugün bir hatıra bağlamında şiir ve edebiyat konuşacak ve bir şiirimi yayınlayacağım. Bizi tanıyanlar bilir. Engin NOYAN’la bir hukukumuz vardır. NOYAN, muvahhitliğine Allah indinde şahitlik edeceğimiz güzel bir insan Ülke çapında tanınan, on parmağında on marifet entelektüel bir sanatçı ve edebiyatçı. Engin NOYAN’ı eşi Sevda NOYAN hanım efendiyi damat ve gelinlerini Uşak’ta bir çok kez ağırladık ve programlar yaptık. Ben, Zübeyr YILDIRIM, İbrahim AKKAŞ, Soner BAYRAM, Zafer AYDIN ve daha bir çok arkadaşın ve eşlerinin dahil olduğu bir grup olarak Uşak’ta bu tür kültürel faaliyetleri zaman zaman yapardık. Engin NOYAN’ı sanıyorum en son 2011 veya 2012 yılının üniversite mezuniyet törenine de davet etmiş ve üniversitede küçük bir konser verdirmiştik.

İşte bu faaliyetlerden birinde sanıyorum 2009 veya 2010 yıllarında, dost meclislerinde yaptığımız konuşmaları hatırlıyorum. O yıllarda bugünün FETÖ örgütü cemaat adıyla en parlak yıllarını yaşıyordu. Hemen hepsi muvahhit arkadaşlardan oluşan grubumuzda, farklı fikirleri hazmedemeyecek, müsamaha kültürü gelişmemiş hiçbir arkadaş yoktu ve bu cemaat denilen yapıyı da İslami ve tevhidi açıdan alabildiğine eleştiriyorduk. Grubumuzdaki herkes müttefikti. Ülke bir felakete gidiyordu!

Engin NOYAN’da bu yapıyı en iyi tanıyanlardan biriydi. Zira Samanyolu TV kurulduktan sonraki yıllarda Kapılar ve Köprüler adıyla bir dizi programlar yapmıştı. Tabii Engin NOYAN’ın özgür düşünce yapısını ehlileştiremeyen ve Kur’an’la şereflenmiş tevhidi düşüncelerini törpülemeyen cemaat onu kendi dümen suyuna alamadı. Sonunda yollar ayrıldı!

Engin NOYAN’la son yaptığımız bu sohbetler sırasında bir çok kez FETÖ denen yapının İslami sapkınlıklarının yanında Fethullah GÜLEN hastasının uygulamalarını masaya yatırdık. Milli bir kılıfla nasıl CİA ve MOSSAD’a hizmet edildiği, bütün dünyanın sahipsiz çocuklarına İngilizce eğitim verilerek İngilizlerin kendileri için yapamadığını, adı Müslüman bir cemaata nasıl yaptırıldığını gündem yapmıştık. İki üç Türkçe şarkı sözü öğretilen dünyanın sahipsiz çocuklarının nasıl maymun gibi ortalıkta dolaştırıldığını, icat edilen Türkçe Olimpiyatları şarlatanlığıyla milli ve dini duyguları sömürülen insanlarımızın nasıl soyulduklarını da konuştuk.

 Bizim evdeki bir sohbet esnasında söz döndü dolaştı, bunların hangi metotlarla gençleri aileleriyle karşı karşıya getirdiği konusuna! Gerçekten büyük aile dramları yaşanıyor ama bu durum olumlu propagandayla gizleniyordu. Binlerce genç ailelerine rağmen dünyanın en ücra köşelerine gönderiliyor, karın tokluğuna çalıştırılıyordu. Beyni yıkanmış çocuklarına söz geçiremeyen aileler isyandaydı ama Fethullah aile nedir, çocuk nedir bilmezdi! Engin abi bunlardan, bunların merhametsizliğinden örnekler verdi. Edindiği tecrübeleri paylaştı bir ara ara cuşu huruşa geldi. “ Vallahi bunlar PKK’dan kat kat daha tehlikeli” dedi. Ve ekledi “Bir kadının koynunda terlemeyen adamın fetvasına itibar etmem” NOKTA.

“Bir kadının koynunda terlemeyen adamın fetvasına itibar etmem” cümlesi Fethullah ve tarihteki benzerleri için taşı gediğine yerleştiren bir söz ve tanımlamaydı! İşte bu söz ve hatıra bana, romantik sayılacak bu şiiri yazdırdı…

Bu şiirimi ülkemin güzel duygulu vicdanlı çocuklarına ve çocukluğumun geçtiği İstanbul’a ve hassaten Küçükyalı’ya ve Küçükyalılı tüm dostlarıma kardeşlerime ve arkadaşlarıma armağan ediyorum.

Şu salgın günlerinde güzel duygularımızı hatırlatması ve sağlıklı günlere ulaşmamız dileğiyle…

BİR KADININ KOYNUNDA

İstanbul’da yaşadın mı sen,

Küçükyalı’dan adaları,

Seyre daldın mı.

Kınalı adadan evler,

Kıyıya kıyıya vurup,

Üstüne üstüne geldi mi?

Güneşin batışına eşlik ettin mi

Yüreğinle,

 Lido derin su plajında,

Yunus balıkları misali,

Dans edip seviştin mi,

Marmara’nın mavi sularıyla.

Ama en önemlisi sen

Bir kadının koynunda terledin mi hiç.

Çarşı Pazar koşturdun mu.

Kapalıçarşı’ya girip

Sokak sokak gezdin mi,

Hangi sokak kaç adım,

Saydın mı.

Çıktın mı herhangi bir kapıdan,

Çarşıyı fethetmiş komutan gibi.

Ama en önemlisi sen

Bir kadının koynunda terledin mi hiç.

İstanbul’da kitapçılara attın mı kendini,

Kitap kitap dolaşırken, sarhoş olup,

Sabahı akşam ettin mi.

Yuttun mu sahafların tozunu,

Asırları taşıyıp bugüne

Aldın mı medeniyetinin rengini

Ve dahi kokusunu,

Hissetin mi tarihini.

Hangisi gerçek, hangisi hayal

Bildin mi?

Ama en önemlisi sen

Bir kadının koynunda terledin mi hiç

 Koştururken insanlar için,

İyilik için yarışırken,

Yaşarken ve yaşatırken

Sana yalan söylediler mi?

Attırdılar mı tepenin tasını.

Füsun ablanın

İnsanlar, insancıklar şarkısı,

Hala kulaklarındayken,

Bir tüfeğin namlusuna sarıçiçeği

Özenle ekerken veya çiçeğe

Vazo yaparken uzun namluyu,

Barış ve huzuru umut ettin mi?

Ama en önemlisi sen

Bir kadının koynunda terledin mi hiç.

Aylak aylak gezerken Sultan Ahmet’te,

Ayasofya telaşlarına düşüp,

Süleymaniye’ye karar kıldın mı,

Turşu suyu yangınını

Kanlıca yoğurdu ile söndürdün mü?

Balık ekmek yerken Eminönü’nde

Vefa bozası çekince canın,

Yuh çektin mi oburluğuna.

Can boğazdan gelir diye

Teselli ederken kendini

İçten içe canın

Boğazdan gittiği de

Düştü mü aklına.

Ama en önemlisi sen

Bir kadının koynunda terledin mi hiç.

Hoyrat bir Bostancı akşamında,

Güneşi uğurlarken Batıdan,

Ada vapuru yolcusu

Bir çift yeşil göz isabet etti mi bedenine

Gözler gözlere değdiğinde,

Yürek hizasından iki göz

Yaralandın mı?

Ne güzel kız, acaba,

 Derken gönlün,

Olmayacak iş,

Kıpraşma be oğlum

Dedi mi aklın.

Ama en önemlisi sen

Bir kadının koynunda terledin mi hiç.

Bilim yapıyorum zannederken

Kil ü kale mahkûm olmuşsun meğer

Dank etti mi kafana!

Hesapsız kitapsız uzmanlar

Okumaz yazmaz mukallitler

Maymunlaşırken her dem,

Kararttılar mı ufukları

Ülken için hayıflanırken,

Yüreğindeki hafakanlar,

Beynini tırmaladığında,

Yaka paça dalacakken gafillere,

Belki de hainlere,

 Her işe burnunu sokma be adam

Bir kere olsun kapat gözlerini

 Dedin mi, kendi kendine,

Yapamayacağını bildiğin halde…

Ama en önemlisi sen

Bir kadının koynunda terledin mi hiç.

Farkettin mi?

Doymazlığına ve açgözlülüğüne

Uyandın mı erkenden!

İşte, aşta ve madde de,

Bitatmin nefsine çüş deyip

Çektin mi gemini,

Köküne kadar,

Tanışıp zaaflarınla,

Tiye aldın mı kendini

Kahkahalar eşliğinde dostlarına,

Anlattın mı ahmaklık hallerini,

Barıştın mı insan kere insan özünle

Ama en önemlisi sen

Bir kadının koynunda terledin mi hiç.

Arıza ışığı yandığında

Sanayide aldın mı soluğu,

Gördün mü tulum giymiş ustaları ve

Mahzun bakışlı çocuk çırakları,

Çakıldı mı gözlerin sabi gözlere

Kıyıldı mı yüreğin,

Değdi mi merhametin göğe

Bulut olup yağdın mı,

Ateş olup yandın mı

Ne işim var benim bu dünyada,

Dedin mi sanayi karası bir kahırla.

Ama en önemlisi sen

Bir kadının koynunda terledin mi hiç.

Terlemediysen bir kadınının koynunda

Fetva meclisinde beş para etmiyorsa

Münafık sözlerin,

Zehirli göz yaşların

Kokuşturmuşsa gönlünü,

Şu fani dünyada

Veremediysen mutluluk,

Olamadıysan mutlu,

İlmik ilmik, düğüm düğüm

İşlemediysen kadınını

Kilim misali,

Halı gibi yayamadıysan evine

Yazamadıysan ismini yüreğine

Yazdıramadıysan cismini gönlüne,

Mutemedi olamadıysan kadınının

Sığınılacak kalesi değilse kolların,

Gölgen serinletemiyor,

Nefesin ısıtamıyorsa,

Yuvanın en mutena köşesine

Kuramadıysan HANLAR HANININ tahtını,

Uçamadıysan uçuramadıysan,

Sevemediysen, sevdiremediysen,

Seni seviyorum diye milyon kez

Fısıldamadıysan sevgilinin kulağına,

İki beni, bir ben yapamadıysan

Ne yalan söyleyeyim arkadaş,

Güvenemem ki ben sana,

Sen hiç yaşamamış,

Ve yaşatamamışsın ki âlemde,

Yoksun sevda pazarlarında

Zatın olsa ne yazar!

Terlemediysen bir kadınının koynunda,

Doğrusu, insan olduğun şüpheli,

Etme itiraz, hatta konuşma,

Anlayamazsın,

Ne beni, ne ehlini,

Terlemediysen bir kadınının koynunda!